کد مطلب:314847 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:168
اگر شوهرم بمیرد من آواره می مانم
در جلد هفتم (دروس دینیه) تألیف حضرت حجةالاسلام و المسلمین آیت الله مرحوم حاج شیخ غلام حسین تبریزی (ره) امام جماعت یكی از شبستان های مسجد مقدس گوهر شاد مشهد مقدس مطالب جالبی مورد بحث قرار گرفته در صفحات 87 - 85 این چنین آمده است: تقریبا سی سال پیش از این یك نفر از روضه خوان های مشهد كه با بنده رفاقت داشت نقل كرد كه در محله سرشور در منزل یك نفر روضه می خواندم. بعد از اتمام روضه گفتند: خانمی با شما در اتاق كار دارد. من اجابت كردم، وارد اتاق شدم. زن به من گفت: من مسیحی بودم شوهرم بیمار شد به هر پزشكی رجوع كردم علاجی نشد. سرانجام مأیوس شدم و من خیلی مضطرب بودم به لحاظ این كه فكر می كردم كه اگر شوهرم بمیرد و با چند تا بچه در ولایت غربت آواره و بیچاره می شوم. خدمت كار ما زنی مسلمان بود. به من گفت: حالا شما از همه جا مأیوس شدید بیایید به حضرت رضا (صلوات الله علیه) متوسل شوید. مرا به صحن قدیم آورده از پشت پنجره صحن عرضه داشتم: من مسلمان نیستم ولی و اضطراب مرا به این جا آورده. اگر شوهرم بمیرد من آواره
[ صفحه 385]
می مانم خلاصه متوسل شدم. از آن روز به بعد مزاج شوهرم رو به بهبودی گذاشت و ضمنا گفت: من یك قطعه طلا نذر روضه حضرت ابوالفضل العباس (صلوات الله علیه) كردم ولی مسامحه كردم در رسانیدن آن ولی در خواب دیدم كه یك بزرگوار به من گفت: چرا طلای مرا نرساندی؟ بلی باید توجه به این نمود كسی كه نذری را كرد باید وظیفه اش را انجام بدهد و گرنه عاقبت خوشی ندارد.
[ صفحه 385]
می مانم خلاصه متوسل شدم. از آن روز به بعد مزاج شوهرم رو به بهبودی گذاشت و ضمنا گفت: من یك قطعه طلا نذر روضه حضرت ابوالفضل العباس (صلوات الله علیه) كردم ولی مسامحه كردم در رسانیدن آن ولی در خواب دیدم كه یك بزرگوار به من گفت: چرا طلای مرا نرساندی؟ بلی باید توجه به این نمود كسی كه نذری را كرد باید وظیفه اش را انجام بدهد و گرنه عاقبت خوشی ندارد.